సహాబీయుల మధ్య అభిప్రాయబేధం

మొదటిది:
స్వయంగా అబూబక్ర్ యొక్క ఖిలాఫత్ మొదట్లో ఎప్పుడైతే హజ్రత్ ఫాతెమా జహ్రా(అ.స) ఫిదక్‌ను(తిరిగి ఇవ్వమని) కోరారో అప్పుడే మొదలయ్యింది. ఫిదక్‌ను అబూబక్ర్ జనాబె ఫాతెమా(అ.స) నుండి దైవప్రవక్త(స.అ) మరణాంతరం అన్యాయంగా లాక్కున్నారు. దానిని తిరిగి ఇవ్వమని కోరినప్పుడు అబూబక్ర్ హజ్రత్ ఫాతెమా(అ.స)ను మీరు చెబుతున్న ఈ మాట “దైవప్రవక్త(స.అ) తన జీవితంలో నాకు ఫిదక్ బహుమానంగా ఇచ్చారు‎”‎ అన్నది తప్పుడు మాట అని ధిక్కరించారు. మరి అలాగే జనాబె ఫాతెమా జహ్రా(అ.స) తన తండ్రి ఆస్తిని కోరితే అబూబక్ర్ ఇలా అన్నారు‎:‎ “దైవప్రవక్త(స.అ) ఇలా ప్రవచించారు: “మేము దైవప్రవక్త(స.అ)ల సమూహానికి చెందిన వారము, మేము ఎవ్వరిని వారసులు చేసుకోము(అంటే మాకు వారసులు ఉండరు) మేము విడిచిందంతా సదఖా అవుతుంది” దీని పై జనాబె ఫాతెమా(స.అ), అబూబక్ర్(అ.స)ను “ఈ హదీస్ మా తండ్రి గారికి తప్పుగా అంటగడుతున్నారు” అని అన్నారు. జనాబె ఫాతెమా(అ.స) తన వ్యాజ్యాన్ని ఖుర్ఆన్ ఆయత్‌లతో నిరూపించారు. అబూబక్ర్ మరియు హజ్రత్ ఫాతెమా(అ.స) మధ్య బలమైన వ్యతిరేకత ఏర్పడింది చివరికి ఆమె మరణించింది మరియు చివరి శ్వాస వరకు(ఆమె) అబూబక్ర్‌తో నిరాశగానే ఉన్నారు, మాట్లాడలేదు. ఈ సంఘటన “సహీ బూఖారీ” మరియు “సహీ ముస్లిం” లలో ఉంది.[1]

రెండవది‎:‎
“ఉమ్మల్ మొమినీన్‎‎ ఆయెషా” మరియు “అబూహురైరహ్” మధ్య విరుధ్ధం. ఉమ్ముల్ మొమినీన్ ఇలా ప్రవచించారు: “ఎవరైన రమజాన్ మాసంలో ఉదయం అపవిత్ర(జనాబత్) స్థితిలో లేచినా (సరే) అతడు ఆ రోజు ఉపవాసం ఉండాలి” మరియు అబూహురైరహ్ ఇలా అంటున్నారు: “అలాంటి వ్యక్తి ఆ రోజు ఉపవాసం ఉండకూడదు”. ఈ రెండు రివాయతుల వెనక ఉన్న సంఘటన గురించి వివరంగా తెలుసుకుందాం‎:‎
“ఇమామ్ మాలిక్” తన పుస్తకం “మొఅత్త”లో మరియు “బుఖారీ” తన పుస్తకం “సహీ బుఖారీ”లో జనాబె ఆయెషా మరియు జనాబె ఉమ్మె సల్మా(దైవప్రవక్త(స.అ) భార్యలు) నుంచి రివాయత్‌ను ఉల్లేఖించారు; వాళ్ళిద్దరు ఇలా అన్నారు‎:‎ “దైవప్రవక్త(స.అ) సంభోగం తరువాత(నిద్రలో కాదు) రమజాన్ మాసంలో ఉదయం అపవిత్ర(జనాబత్) స్థితిలో లేచినప్పుడల్లా ఉపవాసం ఉండేవారు”(మా జాఅ ఫిల్లజీ యస్బహు జునుబన్ ఫి రమజాన్) మరియు “అబూబక్ర్ ఇబ్నె అబ్దుల్ రహ్మాన్” ఇలా అంటున్నారు: నేను మరియు నా తండ్రి అబ్దుల్ రహ్మాన్ ఇద్దరూ మర్వాన్ ఇబ్నె హకం వద్ద కూర్చోని ఉండగా అప్పుడు మర్వాన్ మదీనా నాయకుడు మాటమాటల్లో అబూహురైరహ్ “ఎవరైతే రమజాన్‌ మాసంలో ఉదయం అపవిత్ర(జనాబత్) స్థితిలో లేస్తాడో అతడు ఆ రోజు ఉపవాసం ఉండకూడదు!” అన్నారు, అన్న ప్రస్తావన వచ్చింది. అందుకు మర్వాన్ నా తండ్రిని ఉద్దేశిస్తూ ఇలా అన్నారు:‎ “ఓ అబ్దుల్లాహ్ నేను నీకు అల్లాహ్ సాక్షిగా చెబుతున్నాను నీవు ఉమ్మల్ మొమినీన్ ఆయెషా మరియు ఉమ్మె సల్మా వద్దకు వెళ్ళి ఇద్దరితో ఈ సమస్య గురించి అడుగు!” అందుకని నా తండ్రి అబ్దుల్ రహ్మాన్ అక్కడ నుండి వెళ్తుండగా నేను కూడా అతనితో పాటు నడిచాను, చివరికి ఉమ్ముల్ మొమినీన్ వద్దకు చేరినప్పుడు నా తండ్రి ఆయెషాకు సలామ్ చేసి ఇలా ప్రశ్నించారు: ఓ ఉమ్ముల్ మొమినీన్, మేము ఇంతకు ముందే మర్వాన్ వద్ద ఉన్నాము, అక్కడ ఈ ప్రస్తావన వచ్చింది; అబూ హురైరహ్ “ఎవరైతే రమజాన్‌లో ఉదయం అపవిత్ర(జనాబత్) స్థితిలో లేస్తాడో అతడు ఆ రోజు ఉపవాసం ఉండకూడదు, అని అన్నారు” అని. అందుకు ఆయెషా ఇలా అన్నారు: అబూ హురైరహ్ తప్పు చెప్పాడు, ఓ అబ్దుల్ రహ్మాన్ నీవు దైవప్రవక్త(స.అ) చేసే పనులను నిరాకరిస్తావా? నా తండ్రి; అల్లాహ్ సాక్షిగా కాదు!, అని సమాదానమిచ్చారు. ఆయెషా: “నేను దైవప్రవక్త(స.అ) పై సాక్షిని అతను సంభోగించిన తరువాత (నిద్రలో కాదు) ఉదయం అదే స్థితిలో లేచి ఉపవాసం ఉండేవారు”. రావి ఇలా ప్రవచించెను ఆ తరువాత మేము అక్కడ నుండి లేచి ఉమ్మె సల్మా వద్దకు వెళ్ళాము. ఆమెతో అడిగాము ఆమె కూడా ఏదైతే ఆయషా చెప్పారో అదే చెప్పారు. ఆ తరువాత మేము అక్కడ నుంచి లేచి మర్వాన్ వద్దకు వచ్చాము. నా తండ్రి ఆయెషా మరియు ఉమ్మె సల్మా చెప్పిందంతా మర్వాన్‌కు చెప్పారు. ఆ పై మర్వాన్ ఇలా అన్నాడు: ఓ అబ్దుల్ రహ్మాన్ నీకు ప్రమాణం చేసి చెబుతున్నాను: నా గుర్రం ద్వారము వద్ద ఉంది నీవు దాని పై ఎక్కి ఇప్పుడే అబూ హురైరహ్ వద్దకు వెళ్ళు ఇప్పటికీ అతను తన ప్రదేశం “అఖీఖ్” లోనే ఉన్నారు మరియు అతనితో ఈ సంఘటనను వివరించు. అలా నేను నా తండ్రితో పాటు గుర్రం ఎక్కి అబూ హురైరహ్ వద్దకు చేరాను నా తండ్రి గారు అతనితో కాసేపు వరకు అవి ఇవి మాట్లాడారు ఆ తరువాత సంఘటనను ప్రస్తావించారు. అందుకు అబూ హురైరహ్ ఇలా అన్నారు: నాకు దీని గురించి తెలియదు, నాకు కూడా ఎవరి ద్వారానో తెలిసింది.[2]

అబూ హురైరహ్ లాంటి సహాబీను చూడండి ఇతడు అహ్లెసున్నతుల దృష్టిలో “రావియతుల్ ఇస్లాం” ఇతడు తన స్వయపరియాలోచన ద్వార ఫత్వా ఇచ్చి దానిని దైవప్రవక్త(స.అ) ప్రవచనం మరియు హదీస్ అని ఉల్లేఖించేవాడు. అతనికి ఎవరు చెప్పారో కూడా తెలియదు. ఎక్కడి నుండి వచ్చాయో తెలియని ఇలాంటి ఉపదేశాలను నమ్మేవారికి ఒక నమస్కారం. ఎప్పుడు తెలుసుకుంటారో ఏమిటో!.

రిఫరెన్స్
1. నాసిర్ మకారిమ్ షీరాజీ, తఫ్సీరె నమూనహ్, భాగం15, పేజీ451.
1. సహీ బుఖారీ, భాగం2, పేజీ233, బాబుస్సాయిమ్ యసిహ్హు జునుబన్. మొఅత్త ఇబ్నె మాలిక్ తన్వీరుల్ హవాలిక్, భాగం1, పేజీ272.