యవ్వనంలో ఉన్న యువతలో అహంకారం మరియు క్రోధము ఉండటం సహజమే కానీ వాటిని విడిచినప్పుడే అల్లాహ్ సామిప్యాన్ని మరియు అతని కారుణ్యాన్ని పొందగలరు.
యవ్వనమనేది మానజీవితంలో అత్యంత ఆహ్లాదకరమైన కాలము.ఈ కాలాన్ని మానవుడు ఎంతో ఆనందంగా మరియు ఆహ్లాదకరంగా గడుపుతాడు.కానీ జీవితమనే ఆకాసంలో యవ్వనమనే నక్షత్రం కేవలం కొద్ది సేపే ప్రకాశిస్తుంది,ఆ తరువాత ఏ విధంగా అస్తమిస్తుందంటే మరలా అది ఉదయించదు.ఎందుకంటే యవ్వనం పునరావృతం కాని వసంతం లాంటిది. అలాంటి యవ్వనాన్ని గర్వము మరియు క్రోధము ద్వారా వృధా చేసుకోకూడదు. ఇమాం అలి[అ.స] ల వారు ఒక హదీసులో ఈ విధంగా సెలవిస్తున్నారు: “నిన్నటి వరకు ఒక వీర్యపు బిందువు మరియు రేపు శవంగా మారనున్న అహంకారిని చూసి నేను ఆశ్చర్యానికి గురవుతున్నాను”. వేరొక హదీసులో ఇమాం ముహమ్మద్ బాఖిర్[అ.స] ల వారు ఈ విధంగా సెలవిస్తున్నారు: “ప్రళయదినాన సర్వశక్తిమంతుడైన అల్లాహ్ కు దూరంగా ఉండేవారు అహంకారులైన ఉద్దండులు”. యవ్వనంలో ఉన్న యువతలో అహంకారం మరియు క్రోధము ఉండటం సహజమే కానీ వాటిని విడిచినప్పుడే అల్లాహ్ సామిప్యాన్ని మరియు అతని కారుణ్యాన్ని పొందగలరు.
రెఫరెన్స్: నెహ్జుల్ బలాఘా,హిక్మత్ నం:126,సవాబుల్ ఆమాల్,పేజీ నం:688.
వ్యాఖ్యలు
بیشک
వ్యాఖ్యానించండి