సహాయానికి సందర్భం అనవసరం

ఇమామ్ హుసైన్ అప్పుడు ముఆవియా సభలో ఉన్నారు. ఒక ఆరాబీ(ఎడారి మనిషి, అనాగరికుడు) ఇమామ్ ఉండగా ముఆవియాను సహాయం కోరాడు. ముఆవియా ఇమామ్ తో మాటల్లో నిమగ్నమై ఉండి అతడిని పట్టించుకోలేదు. ఆరాబీ ఇలా అన్నాడు: “ఓ ప్రవక్త కుమారా! నీకు ప్రమాణం, నీవు ముఆవియాతో నా సహాయం గురించి చెప్పు” ఇమామ్ అలాగే చేశారు. ముఆవియా అతడికి సహాయం చేశాడు. అప్పుడు ఆరాబీ ఇలా అన్నాడు: “నేను ‘అబ్షమీ’(అబ్దుష్షమ్స్ యొక్క క్లుప్తం, ముఆవీయా పూర్వీకులు) వద్దకు వచ్చాను కాని నాకేమీ ఇవ్వలేదు, దైవప్రవక్త[స.అ] కుమారుడు బలవంతం చేయనంత వరకు. అతను ముస్తఫా[స.అ] కుమారుడు, దయాశీలుడు, స్వయంగా పవిత్ర బతూల్[స.అ] గర్భం నుండి వచ్చినవాడు, నిస్సందేహముగా వసంత ఋతువుకు మిగిలిన ఋతువుల పై ఎలా ప్రాముఖ్యత ఉందో హాషిం ప్రాముఖ్యత మన పై ఉంది”.
అది విన్న ముఆవియా ఇలా అన్నాడు: “ఓ ఆరాబీ! నీకు ప్రసాదించింది నేనైతే నువ్వు అతనిని పొగుడ్తున్నావా?” అరాబీ ఇలా అన్నాడు: “ఓ ముఆవీయా! నీవు అతని వలనే నాకు ఇచ్చావు, అతను చెప్పడం వలనే నాకు సహాయం చేశావు”[బిహారుల్ అన్వార్, భాగం24, పేజీ210].
ఈ సంఘటన ద్వార తెలిసే విషయమేమిటంటే సహాయానికి సందర్భంతో పనిలేదు. మీలో స్తోమత ఉంటే ఎదుటివాడి కష్టాలను దూరం చేయడం చాలా అవసరం. మరియు అలాగే ఇతరులను సహాయపడే స్వభావాన్ని అందరిలో ప్రేరేపించాలి.

రిఫ్రెన్స్
అల్లామా మజ్లిసీ, బిహారుల్ అన్వార్, భాగం24, పేజీ210